Beleggen kan eng zijn. Wanneer de markten onrustig zijn, zoals bijvoorbeeld in de huidige tijd, is het beangstigend om in te stappen tegen hoge price/earnings. De particuliere belegger is dan vrij snel geneigd om geld opzij te houden in plaats van het te investeren. Veelal in de hoop dat de beurs daalt om zo tegen een lagere prijs in te stappen. Maar is dit de juiste keuze?
Het principe is simpel. Koop laag, verkoop hoog. Maar wat doe je als het al hoog staat? Koop hoog verkoop hoger? Voor veel beleggers is dit een grote vraag. “Experts” zeggen geregeld dat koersen wel erg hoog staan en het beter is om te wachten op een dip/pullback om in te stappen.
En daar zit een kern van waarheid in. Ware het niet dat het niet te weten is wanneer deze plaatsvind en in welke gradatie. Dat er altijd dips komen is geen geheim. Maar een 5% dip die over 8% pas komt is een hogere prijs dan de prijs van nu. De markt timen is meer geluk dan wijsheid. Er kan ingespeeld worden op trends en technische analyse, maar ook dat vergt een portie geluk en veel mankracht en uren aan analyse en speculatie.
Maar ook als bekend is wanneer een dip precies zou komen ben je veelal te laat. De beurs heeft het dan al meegerekend in de prijs. Vrijwel alles wat een particulier te weten komt, weten de grote instanties al. Ze zijn je een stap voor en hebben een invloed op de markten. Als particulier ben je onderhevig aan de keuzes van de grotere instanties die heel wat analisten in dienst hebben.
Stel nu dat je wel op tijd bent. Je hebt posities verkocht, of geld opzij om in te stappen, en de markt dipt. Dan komt het volgende psychologische effect. Wanneer durf je in te stappen? Een 1% dipje heeft veelal de gedachte “oh dat kan wel verder “. Een 5% dip? Dan begint een andere factor mee te doen – angst. Als het 5% dipt, waar is de bodem dan? Wat weerhoudt het om niet verder te dalen? En voor je het weet is er een rebound dag en is de dip weer veelal ongedaan gemaakt. Fear of missing out grijpt aan en men koopt toch tegen een hogere prijs.
Dat wil niet zeggen dat het nooit klopt. Als het klopt en juist getimed is op zowel verkoop als koop, dan kan men een mooie winst pakken.
Maar is het de stress waard om af en toe gelijk te hebben ten opzichte van het kopen van kwaliteit?
Als we kijken naar het “Buy and hold” principe, dan is te zien dat als men in 1960 een tracker op de SP500 had gekocht en gehouden, deze tracker vandaag de dag zo’n 175x zoveel waarde zou hebben. Dit is een gemiddelde van 9% rendement per jaar met compound interest.
Is timen het waard? Naar onze mening niet. PetreaInvest kwaliteitsbedrijven met een doelstelling van een 15% winstgroei per jaar. Het is dan een kwestie van tijd tot deze bedrijven in aandeelwaarde toenemen.
Timen kan lucratief zijn, maar de zorgen en stress die het meeneemt en de verkeerde uitkomsten nemen het niet op tegen het beleggen in kwaliteit over een lange termijn. Wachten op een betere entry-positie kan als het bij de filosofie past en is bedoeld voor een hoog risico hoog rendement op korte termijn. Lange termijn beleggen heeft minder risico.
Mocht men wel willen timen, gebruik dan het DCA (dollar cost average) principe. Wanneer PetreaInvest een bedrijf interessant vind, maar wacht op een gunstigere prijs nemen wij een positie in, in stapjes. Zo wordt verkeerd timen minder afgestraft.
PetreaInvest kijkt minder naar de nabije toekomst dan ver vooruit. Wat in de nabije toekomst gebeurt is voor ons ruis op de lijn en verandert de projectie niet.
